Her er eksamensoppgaven som
var knyttet til Fløgstad sin tekst:
"Ikkje Amerika, men Amerika" av Kjartan Fløgstad. Fra Aftenposten 30.
aug. 2000
Høsten 2000 ble det lansert et forslag i Oslo kommune om fritak for
skriftlig sidemålsopplæring for elever i videregående skole, som en
treårig prøveordning. Forslaget førte til en omfattende mediedebatt, og
den vedlagte teksten er en av meningsytringene.
Gjør greie for hovedsynet i artikkelen. Pek på noen av virkemidlene
forfatteren bruker, og vis den funksjonen de kan ha. Skriv til slutt din
egen kommentar. Begrunn synspunktene dine.
IKKJE
AMERIKA, MEN AMERIKA
Tilbakemeldingar frå ulike delar av utdanningssystemet tyder på at
elevane ved Oslo-skulane ikkje har gode nok kunnskaper om Amerika. Etter
vår meining er det naudsynt at elevane får meir tid til å arbeide med
hovud-Amerika i nord, utan å måtta bruka mykje verdifull tid på det
sørlege subkontinentet. I det heile kan det reisast tvil om Sør-Amerika
er eit eige kontinent, og ikkje berre eit vedheng til hovudkontinentet i
nord.
Dagens ordning med obligatorisk opplæring i begge dei amerikanske
verdensdelane gjer at ein betydeleg del av tidsbruken i geografifaget
går med til å arbeida med mindre vesentlege detaljar får den
sør-amerikanske delen av Amerika.
For ekte Oslo-ungdom er det såleis ei uoverkommeleg oppgåve å skilja
mellom småstatane i Mellom-Amerika. Det er å kasta bort verdifull tid å
undervisa i dei ubetydelege skilnadene mellom Paraguay og Uruguay.
Undersøkingar tyder på at blant eit fleirtal av elevane i Oslo-skulen er
det revnande likegyldig om Honduras er hovudstaden i Tegucigalpa, eller
omvendt.
I dag blir latinamerikanarar ofte omtala som "degos" eller "svartingar"
. Alle som elskar latinamerikansk litteratur og samfunnsliv, vil unna
verdsdelen ein betre lagnad. Det oppnår ein ved å byggja opp glede over
kontinentet, ikkje gjennom tvang.
Medan Nord-Amerika er eit grunnfesta vestleg demokrati, har det herska
diktatoriske tilstandar over store delar av Sør-Amerika. Her er det nok
å nemna Cuba, som kan gi Oslo-ungdom udemokratiske politiske ideal,
dersom dei skulle få for mykje kunnskap om dei verkelege tilhøva på øya.
Ein legg til grunn at svært få Oslo-ungdommar vil få praktisk nytte av
Sør-Amerika i sin vidare yrkeskarriere. For Oslo kommune ville ei
forsøksordning med valfri Sør-Amerika opplæring i vidaregåande skule
vera eit veleigna verkemiddel for å få større breide og fordjupning i
arbeidet med den delen av Amerika som framstår som den mest nærliggjande.
Alt i dag er det slik at 90 prosent av alt som blir sagt om Amerika,
handlar om Nord-Amerika. I valet mellom Amerika og Amerika tyder
undersøkingar på at eit overveldande fleirtal av Oslo-elevane ville
velja den nordlege delen. Dette er også den mest moderne. Det er ikkje
mykje om Latin-Amerika på ein PC. Sør-Amerika er dessutan så likt
Amerika at det berre skaper forvirring å læra om begge. På den andre
sida vil ein understreka at Oslo kommune i utgangspunktet ikkje vil
leggja vanskar i vegen dersom elevar på eiga hand prøver å skaffe seg
kunnskap om Sør-Amerika.
UBETYDELEGE ØYAR
Det verste ved den obligatoriske undervisninga i Sør-Amerika er at den
stel mykje dyrebar tid frå hovuddelen av kontinentet. Oslo kommune bør
derfor gå inn for ei forsøksordninga der ein i ein treårsperiode stryk
Sør-Amerika frå kartet og i staden konsentrerer undervisninga om
Amerika.
Dersom det viser seg at prøveordninga er vellykka, ser ein for seg at
forsøket vil kunna utvidast til å gjelda dei mest forvirrande
kyststrekningane på Vestlandet og i Nord-Norge, og einskilde særleg
ubetydelege øyar i ytre Oslofjord. Det er ein føresetnad at ein skaffar
nytt undervisningsmateriell som samsvarar med retningslinjene i
forsøksordninga. Her kan ein også sjå for seg ei verdifull forenkling av
historiefaget.
For elevane vil det by på klåre pedagogiske fordelar, medan det for
fleirtalet i byrådet bør vera ein tiltalande tanke at den nåverande
svært uryddige og mangfaldige sør-amerikanske verdsdelen frå nå av kan
erstattast med eit einsfarga hav av blått i blått i atlas og globusar
til bruk i Oslo-skulen.
Kjartan Fløgstad
(Fløgstad har gitt Globalskolen lov til å bruke denne teksten.) |